Polacy narzekają na bardzo skomplikowany i przysparzający wiele problemów system opieki zdrowotnej. Szwedzki system ochrony zdrowia jest równie skomplikowany. Szwedzka służba zdrowia dzieli się na opiekę państwową i specjalistyczną. W skład podstawowej opieki zdrowotnej wchodzą: przychodnia rejonowa, poradnia dla kobiet w ciąży, poradnia dla dzieci zdrowych, otwarte poradnie psychiatryczne, poradnie rehabilitacyjne, zakładowa służba zdrowia i poradnie dla młodzieży zajmujące się poradnictwem z zakresu zdrowia seksualnego, np.: kwestia antykoncepcji. Do opieki specjalistycznej zaliczamy porady takich lekarzy jak: ginekolog, urolog, laryngolog, pediatra. Odrębne przepisy obowiązują stomatologów. W obrębie podstawowej opieki zdrowotnej wyróżnia się opiekę doraźną, którą można uzyskać w rejonowych punktach pomocy doraźnej w przypadkach lżejszych i w szpitalnych punktach pomocy doraźnej w przypadkach poważniejszych. W przypadkach bezpośredniego zagrożenia życia pacjentami zajmuje się pogotowie. Numer 112 jest zarezerwowany dla pilnych wezwań pogotowia i policji. Nieuzasadnione użycie numeru podlega odpowiedzialności karnej. Do państwowej opieki zdrowotnej zalicza się większość szpitali i przychodni. Niektóre prywatne przychodnie i szpitale mają podpisane na część usług umowy z ubezpieczalnią. Za porady na które placówka ma kontrakt z ubezpieczycielem pacjent nie płaci. Pacjent ponosi opłaty za leczenie stomatologiczne. Rzadkie są całkowicie prywatne placówki, gdzie pacjent ponosi wszystkie opłaty za badania i leczenie.