W momencie kiedy Polska została Państwem członkowskim Unii Europejskie, dla naszych pracowników otworzyły się zagraniczne rynki pracy. Nie wszystkie kraje członkowskie od razu pozwoliły naszym rodzimym pracownikom na prace na terenie ich kraju. Część wprowadziła zakazy i otworzyła swoje rynki dopiero po paru latach naszego członkostwa. Kraje takie jak Anglia czy Szwecja nie wprowadziły takich zakazów. Polacy zaczęli masowo wyjeżdżać za granice w poszukiwaniu pracy. Najpopularniejsza była Anglia, do której emigrowała większość osób wyjeżdżających w celach zarobkowych. Wysoki kurs funta brytyjskiego była bardzo kuszący. Jednak Szwecja, która również zezwoliła na prace w swoim kraju od początku naszego członkostwa w Unii nie była tak popularna. Dlaczego? Najprawdopodobniej przez wzgląd na warunki klimatyczne i przekonanie że w Anglii można więcej zarobić. Nic bardziej mylnego. Według statystyk Szwecja to bardzo bogaty kraj o niskiej stopie bezrobocia, co oznacza, że praca w Szwecji jest łatwo dostępna. Problemem może być to iż w Szwecji nie ma minimalnej kwoty zarobków. Pensje ustalane są zazwyczaj na podstawie średnich zarobków z dotychczasowych umów o pracę bądź w porozumieniu pomiędzy właścicielem firmy a związkami zawodowymi. Szwecja również ma stosunkowo wysokie koszty utrzymania, więc osoby myślące o odłożeniu uzbieranej sumy i powrocie do kraju, mogą się rozczarować. Wielkość zarobków w Szwecji warunkuje dziedzina gospodarki w jakiej podejmiemy zatrudnienie. Najwięcej poszukiwanych zawodów dotyczy produkcji oraz branży remontowo-budowlanej, a nasi rzemieślnicy z tej branży są bardzo cenionymi pracownikami na szwedzkim rynku pracy.